W dniach 4-6 listopada 2010 roku odwiedziliśmy (my, czyli Jerzy Rapa i Krystyna Kenar) gimnazjum im. Alberta Camus w Torigni. Ta szkoła to jeden z czwórki partnerów międzynarodowego projektu, w którym bierzemy udział. Projekt Comenius poświęcony jest muzyce chóralnej i poezji.

        Celem wyjazdu było poznanie uczestników projektu z Francji, Hiszpanii, Polski i Szkocji oraz omówienie szczegółów współpracy i ustalenie harmonogramu prac.
        Po długiej i wyczerpujęcej podróży autokarem dotarlismy do Caen, pięknego, średniowiecznego miasta, stolicy regionu Basse Normandie i departamentu Calvados. Już tylko nic nieznaczące 70 km dzieliło nas od celu podróży ? Torigni, gdzie dotarliśmy wieczorem, witani przez miłych gospodarzy.

				Torigni to małe, liczące ok. 3000 mieszkańców miasteczko o typowo normandzkiej architekturze, z domami zbudowanymi z szarego kamienia, z równie szarymi łupkowymi dachami.
Widok na miasteczko z okien szkoły		Typowy dom w Torigni

        Miasteczko leży nad rzeką Vire, jest stare i zielone jak cała Normandia, otoczone naturalnymi jeziorkami, z imponującym budynkiem merostwa.



Merostwo w Torigni

				Gimnazjum im. Alberta Camus znajduje się blisko centrum miasteczka. To nowoczesny budynek, bardzo racjonalnie i funkcjonalnie zaprojektowany, otoczony ładnym ogrodem.
Gimnazjum A. Camus		Gimnazjum A. Camus

		Do gimnazjum chodzi ponad 400 uczniów, wielu z nich dowożonych jest autokarami, które zajeżdżają wprost na szkolne podwórko. Uczniowie mają od 11 do 15 lat (francuskie gimnazjum to szkoła czteroletnia, obejmuje klasy od szóstej do trzeciej) i spędzają w szkole zwykle cały dzień, od 8.20 do 17. W czasie przerwy obiadowej praktycznie wszyscy jedzą obiad w świetnej szkolnej stołówce, z której korzystają też nauczyciele.
Szkolna stołówka

				W czasie przerw mogą korzystać ze świetlicy, boiska i innych szkolnych atrakcji.
Szkolna świetlica		Szkolna świetlica

		Szkołą rządzi pani dyrektor Carole Bracher, bardzo zaangażowana w projekt.
Carole Bracher, dyrektor szkoły

		Pozostałe osoby odpowiedzialne za projekt to Emilie Andrzejewski ? anglistka polskiego pochodzenia, Sabine Falgari ? nauczycielka muzyki, Isabelle Martinez ? nauczycielka hiszpańskiego i Mickaël Grillot? nauczyciel francuskiego.
Isabelle Martinez, Sabine Falgari, Mickaël Grillot, Emilie Andrzejewski

		I najważniejsi uczestnicy projektu ? młodzi chórzyści
Młodzi chórzyści

       Zwiedzanie szkoły i miasteczka to miły akcent naszej wyprawy, ale nie najważniejszy. Naszym celem było przecież omówienie szczegółów współpracy, ustalenie terminów kolejnych spotkań, przedstawienie rezultatów pracy wykonanej do tej pory.

        Podczas spotkania w sali muzycznej szkoły każda z delegacji zaprezentowała swoją szkołę, swoje miasto i szkolny chór.

Grupa robocza ? delegacje z Polski, Hiszpanii, Szkocji i Francji ustalają plan pracy.

Po części roboczej odbyło się oficjalne spotkanie wszystkich uczestników z dyrekcją szkoły w Torigni i przedstawicielem kuratorium z Caen.

Oficjalne przywitanie	delegacji			Jean-Christophe Tailpied ? w kuratorium w Caen odpowiedzialny za kontakty międzynarodowe, prywatnie przyjaciel Polaków i Polski

				Po zakończeniu części oficjalnej i roboczej mieliśmy okazję docenić gościnność naszych gospodarzy i spróbować pysznej kuchni francuskiej.         Zwiedziliśmy też sąsiednie miasteczko Villedieu-les-Po?les, kolejną perłę normandzkiej architektury. Przy okazji sprawdziliśmy na sobie powiedzenie, że Normandia to zielona kraina, gdzie ciągle pada deszcz. Od siebie mogę dodać, że wcale nie ujmuje to jej uroku.
Villedieu-les-Po?les		Villedieu-les-Po?les

				Mieliśmy też okazję zwiedzić Omaha Beach, miejsce lądowania aliantów w Normandii 6 czerwca 1944. To wydarzenie uważane jest za jeden z przełomowych momentów drugiej wojny światowej. Dziś ten fragment francuskiego wybrzeża oraz cmentarz, na którym pochowano 10 000 amerykańskich żołnierzy, należy do Stanów Zjednoczonych.
Plaża Omaha Beach, miejsce		lądowania aliantów w Normandii

				Wizyta we Francji była krótka, ale pozostanie w naszej w pamięci ze względu na ciepłe i życzliwe przyjęcie, jakie tam na nas czekało. Teraz nasza kolej ? w kwietniu goście z Francji, Hiszpanii i Szkocji przyjeżdżaja do Krosna.
Amerykański cmentarz wojenny		Grupa robocza

Opracowała
p. Krystyna Kenar