Konspekt
zajęć ścieżki
edukacyjnej – edukacja filozoficzna dla
klasy I szkoły ponadgimnazjalnej opracowany przez
Małgorzatę Fejkiel
1. Temat: Co to jest
filozofia, a kto jest filozofem?
Czas: 1 godzina lekcyjna.
2
Cel ogólny: zdefiniowanie pojęć: filozofia, filozof, arche; ustalenie przyczyn powstania filozofii, ustalenie czym się zajmuje filozofia.
3
Cele operacyjne. Po zajęciach uczeń:
-
zna pojęcie filozofia; wie czym ona się zajmuje i
dlaczego Grecy ją stworzyli,
-
zna pojęcie filozof i umie wymienić kilku filozofów
starożytnych,
-
wie kiedy i gdzie powstała filozofia,
-
umie formułować podstawowe pytania filozoficzne,
-
wie na czym polega specyfika zagadnień filozoficznych.
4
Pomoce dydaktyczne: „Filozofia dla szkoły średniej” B. Markiewicz,
„Słownik filozofii” D. Julli,
„Słownik języka polskiego”.
5
Metody i formy pracy: pogadanka, wykład, praca z tekstem
; praca w grupach, indywidualna,
notatka w formie mapy mentalnej.
6. Tok zajęć:
a) Zapisanie tematu lekcji.
b) Próba odpowiedzi uczniów na
temat sensu i treści następujących obiegowych porzekadeł: „Nie bądź takim
filozofem”, „Nie filozofuj”.
Przewidywane odpowiedzi uczniów: „Nie
wymądrzaj się”, „Nie bądź takim mądralą”.
W tym momencie nauczyciel zwraca uczniom
uwagę na czasowniki: mędrkować,
mądrzyć się,
wymądrzać się, które wskazują na semantyczny i słowotwórczy związek
z pojęciem
mądrości. Uczniowie w „Słowniku języka polskiego” szukają definicji
mądrości: „wiedza praktyczna lub teoretyczna”.
c) Następnie nauczyciel
wyjaśnia znaczenie słowa filozofia, pochodzącego od greckich słów: phileo-lubię + sophia-mądrość = filozofia czyli umiłowanie mądrości, to myślenie poszukujące
prawdy o świecie i człowieku; filozofia rozważa to, czego nie można sprawdzić;
zajmuje się rozważaniami dotyczącymi problemów ogólnych, ważnych dla wszystkich
ludzi. Uczniowie szukają definicji filozofii w „Słowniku filozofii”.
d) Poinformowanie uczniów, że
człowiek od wieków zadawał sobie następujące pytania: „Kim
jesteśmy i dlaczego żyjemy?”, „Jak powstał świat?’, „Kto stworzył świat?”, „Czy
istnieje życie po śmierci?”, „Jak ludzie powinni żyć?”. Na te pytania my szukamy odpowiedzi
tak, jak szukali jej starożytni Grecy. Nauczyciel odwołuje się do mitów
greckich, za pomocą których starożytni Grecy
odpowiadali na wymienione wyżej pytania. Uczniowie mówią: o powstaniu świata z
chaosu, że człowieka ulepił Prometeusz, że światem
rządzili bogowie i mieli określony zakres władzy.
e) Nauczyciel informuje
uczniów, że za moment powstania filozofii przyjmuje się VII/VI
w p.n.e. w Grecji, gdy
nastąpiło oderwanie się poszukiwania przyczyny powstania świata od bogów. Dokonał tego Tales formułując stwierdzenie „Wszystko jest
z wody, z wody powstało i z wody się składa”.
f) Uczniowie dzielą się na 4 grupy, z których każda na podstawie książki „Filozofia dla szkoły średniej” prezentuje koncepcje jońskich filozofów przyrody: Talesa z Miletu, Anaksymenesa, Ksenofanesa, Heraklita z Efezu ze zwróceniem szczególnej uwagi na arche, czyli tego co stanowi początek wszystkiego, podstawę świata.
g) Uczniowie sami starają się
odpowiedzieć na pytanie kim jest filozof. Przewidywane
odpowiedzi: „Myśliciel”, „Człowiek który poszukuje prawdziwej wiedzy o świecie
i człowieku”.
„Filozofem może zostać ten, kto stara się poznać prawdę o człowieku i
świecie”.
Uczniowie szukają definicji słowa filozof w „Słowniku filozofii”.
h) Uczniowie sporządzają
notatkę w formie mapy mentalnej, np.
Kim jesteśmy i dlaczego żyjemy? Jak powstał świat?
Czy istnieje życie po
śmierci?
Jak ludzie powinni żyć? Kto stworzył świat?
FILOZOFIA - myślenie poszukujące prawdy o świecie i człowieku
Starożytna Grecja VII/VI w. p.n.e.
Jońscy
filozofowie przyrody odpowiadają na pytanie:
Jak powstał świat?
Tales z Miletu - arche,
czyli początkiem wszystkiego była - woda
Anaksymenes - arche, czyli
początkiem wszystkiego było - powietrze
Ksenofanes - arche, czyli
początkiem wszystkiego była - ziemia
Heraklit
z Efezu - arche,
czyli początkiem wszystkiego był - ogień
Konspekt zajęć ścieżki edukacyjnej - edukacja
filozoficzna dla klasy I szkoły ponadgimnazjalnej
opracowany przez Małgorzatę Fejkiel
1. Temat: Czym jest sztuka i
jaka jest jej rola w życiu człowieka?
Czas: 1 godzina lekcyjna.
2. Cel ogólny: wyjaśnienie pojęć: estetyka, sztuka i jej rodzaje, piękno, wartości estetyczne, przeżycie estetyczne, forma, artysta i odbiorca sztuki; uczniowie powinni dostrzec zagadnienia
filozoficzne w sztuce.
3. Cele operacyjne. Po
zajęciach uczeń:
-
zna wyżej wymienione terminy,
-
umie odróżnić sztukę użytkową od sztuki „czystej” i
sztuki zaangażowanej,
-
dostrzega różną formę sztuki,
-
umie formułować podstawowe pytania filozoficzne
dotyczące kultury,
-
umie pracować w zespole i prowadzić dyskusje,
-
zna rolę sztuki w życiu człowieka.
4. Pomoce dydaktyczne:
reprodukcje dzieł sztuki: „Zeus wymyślający motyle” – obraz Dosso
Dossi, „Biały kwadrat na białym tle” – obraz K. Malewicza, „Dawid” – rzeźba Michała Anioła,
Wazon w
kształcie kwiatu L.C. Tiffany’go, „Słownik
filozoficzny” D. Julli.
5. Metody i formy pracy:
dyskusja, pogadanka, metoda aktywnego oglądania dzieła sztuki; praca w grupach,
indywidualna.
6. Tok zajęć:
a) Zapoznanie uczniów z tematem
zajęć.
b) Swobodne wypowiedzi uczniów
dotyczące dzieł sztuki, muzeów, zwiedzania zabytków.
Uczniowie starają się
zdefiniować słowo sztuka, dzieło sztuki. Przykładowe odpowiedzi uczniów:
malarstwo rzeźba, gra aktora, film. By sztuka istniała musi być artysta i
odbiorca.
c) Podział uczniów na cztery
grupy, z których każda ma zajmować się jednym dziełem sztuki
(rozdanie reprodukcji dzieł
sztuki: „Zeus wymyślający motyle”, „Biały kwadrat na białym tle”, „Dawid”,
wazon Tiffany’go) odpowiadając na następujące pytania: Co to jest – opisz przedmiot sztuki; Co dzieło
Twoim zdaniem wyraża?; Czy czemuś służy?; Jaki materiał posłużył artyście do
jego wykonania?; Jakie wrażenie w Tobie wywołuje?.
d) Grupy prezentują dzieło
sztuki odpowiadając na powyższe pytania. W czasie prezentacji
uczniowie robią notatkę w formie
tabeli:
|
Tytuł
dzieła |
Opis i
tematyka dzieła |
Co wyraża? |
Forma
dzieła |
Przeżycie estetyczne
|
|
„Zeus wymyślający motyle” |
-tematyka mitologiczna, -Zeus stwarza motyle malując je, |
-Zeus symbolizuje idealnego malarza, który nie naśladuje rzeczywistości, ale tworzy
całkowicie nowy, oryginalny świat, -sztuka zaangażowana, |
-
obraz, -
malarstwo realistycz ne,
bogowie mają ludzką postać, -
różne kolory, -
światłocie nie, |
-poczucie spokoju, -poczucie harmonii i ładu, -ładny obraz, -zachwyt, -podziw, |
|
„Biały kwadrat na białym tle” |
-tematyka związana z geometrią, -figura geometryczna, |
-nie pokazuje, ale daje do myślenia, -ukazuje ideę kwadratu stworzonego nie przez
naturę, ale przez człowieka, -malarstwo abstrakcyjne, |
-
obraz, -
jeden kolor w dwóch odcieniach -
malarstwo abstrakcyjne |
-zdziwienie, -zaskoczenie, -zdumienie, -wzburzenie, |
|
„Dawid” |
-tematyka biblijna, -postać młodego, dobrze zbudowanego mężczyzny,
który mógłby mieć inne imię, mógłby być każdym mężczyzną, |
-wyraża siłę mężczyzny, -ukazuje piękno i proporcjonalność ludzkiego
ciała, -wyraża wewnętrzną siłę i odwagę, |
-rzeźba z marmuru,
-sztuka „czysta” |
-podziw, -zachwyt, -zdumienie, |
|
Wazon na kwiaty |
-wazon ze szkła na kwiaty w kształcie kwiatu, -przedmiot codziennego użytku, |
-sztuka naśladuje przyrodę, -sztuka służy człowiekowi, -sztuka użytkowa, |
-wazon ze szkła,
-sztuka użytkowa, |
-zachwyt, -podziw, -oryginalność, -niezwykłość, -poczucie piękna w życiu codziennym. |
e) Podsumowanie wiadomości. Uczniowie
korzystając ze „Słownika filozoficznego” definiują
pojęcia: estetyka, przeżycie estetyczne,
piękno, sztuka.
Konspekt zajęć
ścieżki edukacyjnej - edukacja filozoficzna dla klasy I szkoły ponadgimnazjalnej opracowany przez Małgorzatę Fejkiel
1. Temat: Myśl
augustyńska podstawą filozofii średniowiecznej.
Czas: 1
godzina lekcyjna.
2. Cel
ogólny: zapoznanie z teocentrycznym systemem filozoficznym świętego
Augustyna,
jednego z
Ojców Kościoła, kształcenie umiejętności pracy z tekstem filozoficznym.
3. Cele operacyjne. Po zajęciach uczeń:
-
zna nietypową biografię świętego,
-
zna pojęcia: teocentryzm, iluminacja, „creatio
ex nihilo”, „civitas Dei”, „civitas terrena”,
patrystyka, augustynizm, manicheizm, średniowiecze,
-
wie, że św. Augustyn był prekursorem historiozofii, czyli filozofii
dziejów,
-
umie zdefiniować gatunek literacki jakim są wyznania,
-
umie argumentować swoje sądy czy poglądy innych,
-
umie analizować teksty filozoficzne,
-
umie pracować w zespole i prowadzić dyskusje.
4. Pomoce dydaktyczne: „Spotkania z filozofią” A.
Sikora, „Filozofia dla szkoły średniej”
B. Markiewicz,
„Wyznania” św. Augustyn, „Świat Zofii” J. Gaarder,
„Rozmowy ze św.
Augustynem” J. Salij OP, „Słownik terminów literackich” M. Głowiński.
5. Metody i formy pracy: praca z tekstem
filozoficznym, dyskusja, wykład, pogadanka ; praca w
grupach,
indywidualna, notatka w formie mapy mentalnej.
6. Tok zajęć:
a) Zapoznanie uczniów z tematem
zajęć.
b) Jeden z uczniów prezentuje,
niezwykły jak na świętego, życiorys św. Augustyna
(na wcześniejszej lekcji
jeden z uczniów może zgłosić się do zaprezentowania tej postaci,
korzystając z książek
wskazanych przez nauczyciela). Wyjaśnienie pojęć: patrystyka,
manicheizm, historiozofia,
średniowiecze.
c) Podział uczniów na cztery
grupy, z których każda otrzymuje fragmenty
„Wyznań” św. Augustyna, np.:
-
grupa I – rozdział szósty z Księgi VI,
-
grupa II – rozdział trzeci z Księgi VIII,
-
grupa III – rozdział dwudziesty z Księgi X,
-
grupa IV – rozdział dwudziesty drugi i dwudziesty trzeci z Księgi X.
Każda z grup ma analizować
tekst odpowiadając na następujące pytania:
„Kto stworzył świat?”, „Kim jest człowiek?”, „Co jest prawdziwym szczęściem
dla
człowieka?”, „Jak św. Augustyn tłumaczy istnienie zła na świecie?”, „Z
jakich części
składa się świat”, „Kto w utworze wypowiada się i jakim stylem?”.
d) Grupy prezentują wyniki
swojej pracy. Nauczyciel w razie konieczności uzupełnia
wypowiedzi uczniów. W
„Słowniku filozoficznym” uczniowie szukają znaczenia następujących pojęć:
teocentryzm, iluminacja, augustynizm, a w „Słowniku terminów literackich”
zapoznają się z gatunkiem literackim, jakim są wyznania.
e) Podsumowaniem lekcji może
być notatka w formie mapy mentalnej, np.:
Bóg tworzy świat z niczego „creatio ex nihilo”.
„civitas terrena” –
państwo ziemskie „civitas Dei” – państwo Boże
Dualistyczna, tragiczna koncepcja człowieka:
zniszczalne ciało
i nieśmiertelna
dusza
(IV/V w. n.e.)
Teocentryzm Historiozofia
Iluminacja
Bóg najwyższym dobrem i
szczęściem dla człowieka.
Zło
to brak dobra.
Prymat wiary nad rozumem.